Η αφίσα της ΚΝΕ για την 43η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Με τίτλο «Νοέμβρης 1973 - Νοέμβρης 2016: Στη δικτατορία του κεφαλαίου καμιά υποταγή! Διδασκόμαστε - συνεχίζουμε για την ανατροπή!» κυκλοφορεί η 4σέλιδη ανακοίνωση της ΚΝΕ, για την 43η επέτειο του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου.
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του 1973, αποτελεί πολύτιμη πηγή πείρας για το σημερινό μας αγώνα. Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να καπηλευτεί τους αγώνες του λαού μας, παρά τις προσπάθειες και των άλλων αστικών δυνάμεων να τον φέρουν στα μέτρα τους, τα διδάγματα του Πολυτεχνείου εμπνέουν τις πρωτοπόρες δυνάμεις του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος.
Ποιοι και γιατί επέβαλαν τη στρατιωτική δικτατορία;
Η διακυβέρνηση της χώρας, την 21η Απριλίου 1967, πέρασε από τα αστικά κόμματα σε τμήματα δυνάμεων του στρατού. Το πραξικόπημα έγινε στο όνομα του υποτιθέμενου “κομμουνιστικού κινδύνου”. Αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά πως ο αντικομμουνισμός είναι πάντοτε προπομπός συνολικότερων αντιλαϊκών σχεδίων, έχει στο στόχαστρο συνολικά το λαό, τη νεολαία, το κίνημα. Οι λόγοι που επέβαλαν τη δικτατορία ήταν η ανάγκη του αστικού πολιτικού συστήματος να υπερβεί τις αντιθέσεις του, αλλά και για να στηριχθούν οι επιδιώξεις του αμερικανο-ΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή.
Η εξουσία δεν άλλαξε χέρια, την κρατούσαν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως και πριν τη δικτατορία, είτε ήταν στην κυβέρνηση η “Δεξιά” είτε το “Κέντρο” είτε οι λεγόμενοι αποστάτες. Αυτό που άλλαξε ήταν η μορφή άσκησής της. Τα μονοπώλια βγήκαν ενισχυμένα απ’ τη χουντική διακυβέρνηση. Τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών εκτινάχθηκαν, ενώ εντάθηκε η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τσακίστηκε το εργατικό κίνημα με το βούρδουλα της καταστολής. Αυτό το καθεστώς υμνούν σήμερα οι ναζί εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, που είχε στα όπα-όπα το μεγάλο κεφάλαιο και τα κέρδη του, και στο “γύψο” το λαό, τη νεολαία, τις ανάγκες και τους αγώνες τους.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ οργανώνουν τον αντιδικτατορικό αγώνα
Η αδυναμία του λαϊκού κινήματος να αντιτάξει αντίσταση για να αποτύχει το πραξικόπημα, παρότι τα σχέδια για επιβολή της δικτατορίας ήταν γνωστά, έβαλε τη σφραγίδα της στην αντιδικτατορική πάλη που αργοπόρησε να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά. Επιβεβαιώνεται πως μονάχα ένα γερά οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα που αντιπαλεύει την εξουσία των μονοπωλίων, όντας οργανωμένο στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, με πολιτική επαγρύπνηση, μπορεί να είναι έτοιμο για να αντιμετωπίσει και τέτοια σχέδια σε βάρος του λαού. Βασική προϋπόθεση για να μπορέσει το εργατικό -λαϊκό κίνημα να ανασυνταχθεί και να οργανωθεί, όπως αποδείχτηκε και από την περίοδο του αγώνα ενάντια στη δικτατορία, είναι το δυνάμωμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.
Το χρονικό του αγώνα
Το πρώτο διάστημα μετά την επιβολή της δικτατορίας, όταν κυριαρχούσε ακόμα ο φόβος και η ηττοπάθεια, καθοριστική σημασία για το σπάσιμο αυτού του κλίματος, για να πάρει κουράγιο ο λαός, είχε η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών απέναντι στους ανακριτές, τους δεσμοφύλακες, τους βασανιστές. Πολλοί φυλακισμένοι και εξόριστοι, κομμουνιστές και κομμουνίστριες, στην πρώτη γραμμή των αγωνιστών, έδωσαν τέτοιο παράδειγμα.
Το ΚΚΕ, μετά τη 12η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής το Φλεβάρη του 1968, άρχισε να ανασυγκροτεί τις παράνομες Οργανώσεις του, ξεκαθαρίζει τις γραμμές του απ’ τους οπορτουνιστές που ήθελαν να το διαλύσουν, στο όνομα της “ανανέωσής” του. Ξεκινά η κυκλοφορία του παράνομου “Ριζοσπάστη”. Το Σεπτέμβρη ιδρύεται η ΚΝΕ. Η απόφαση αυτή δημιουργεί νέα δεδομένα για την ανασυγκρότηση του νεολαιίστικου κινήματος. Ταυτόχρονα, ξεκινά και η έκδοση του παράνομου “Οδηγητή”.
Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και καθώς αναπτύσσονται οι Οργανώσεις τους, ιδρύονται οι αντιδικτατορικές Οργανώσεις: Η Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση - ΕΣΑΚ (τον Απρίλη του ’68), αργότερα η Αντιδικτατορική Φοιτητική Ένωση Ελλάδας (Αντι-ΕΦΕΕ) και η Μαθητική Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας (ΜΟΔΝΕ).
Σε πρώτη φάση, ο αγώνας είχε διάφορες μορφές: Διαβήματα, υπομνήματα, διακίνηση του παράνομου Τύπου, προπαγανδιστική δουλειά με πέταγμα τρικ, αναγραφή συνθημάτων και μετάδοση ηχογραφημένων μηνυμάτων σε κεντρικά σημεία, κινητοποιήσεις οικογενειών κρατουμένων κατά των βασανιστηρίων.
Στα τέλη του 1971 και καθώς εξελίσσεται διεθνής καπιταλιστική οικονομική κρίση (η λεγόμενη πετρελαϊκή), ο αντιδικτατορικός αγώνας αρχίζει να σημειώνει άνοδο. Ιδιαίτερα το 1973 υπάρχουν αντιδράσεις και από την εργατική τάξη. Στην πρώτη γραμμή μπαίνουν διεκδικήσεις για την ίδρυση σωματείων, για τα μεροκάματα, τα ωράρια, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Οργανώνονται απεργίες στους τυπογράφους της Αθήνας, τους αλιεργάτες της Καβάλας, τους τεχνικούς της “Ολυμπιακής”, στη ΔΕΗ και αλλού. Κινητοποιήσεις οργανώνονται και απ’ τους φοιτητές - σπουδαστές. Απ’ το 1972 ξεκινούν κινητοποιήσεις με αιχμή το αίτημα της διεξαγωγής γνήσιων σπουδαστικών εκλογών. Το 1973, με αφορμή τον “καταστατικό χάρτη” της Ανώτατης Παιδείας που προωθούσε η Χούντα, οι αγώνες κλιμακώνονται. Το Φλεβάρη οι φοιτητές καταλαμβάνουν τη Νομική για δύο μέρες. Μέσα στους μήνες Μάρτη - Απρίλη γίνονται καταλήψεις, ξανά στη Νομική και στην Ιατρική, διάφορες κινητοποιήσεις σε άλλες σχολές της Αθήνας, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης. Αγωνιστικές κινητοποιήσεις οργανώνονται και από αγρότες σε ορισμένους χώρους, γίνονται συλλαλητήρια εναντίον των απαλλοτριώσεων γης που εφαρμόζονταν για την εγκατάσταση μονοπωλιακών ομίλων (π.χ. ΠΕΤΡΟΛΑ).
Παράλληλα, πραγματοποιούνται και εκδηλώσεις με καθαρά πολιτικό – αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Τέτοιες μέρες κινητοποίησης του λαού ήταν η 28η Οκτώβρη του ’72, η επέτειος του πραξικοπήματος το ’73 και η Πρωτομαγιά του ’73. Η ανάπτυξη του αντιδικτατορικού αγώνα, βέβαια, δεν προέκυψε μόνο απ’ το ανέβασμα των μορφών πάλης, αλλά και με την όξυνση της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης. Είχε μεγάλη σημασία, για να προχωρήσει το κίνημα μπροστά, να ηττηθούν οι απόψεις που αποδέχονταν το λεγόμενο δημοκρατικό εγχείρημα της Χούντας, με σκοπό να το αξιοποιήσουν, όπως έλεγαν, εκφράζοντας τη λογική του μικρότερου κακού, του “ρεαλισμού”. Βασικοί φορείς αυτών των απόψεων ήταν δυνάμεις του αναθεωρητικού φραξιονιστικού τμήματος που αποχώρησε το 1968 από το ΚΚΕ, του λεγόμενου “ΚΚΕ Εσωτερικού”, καθώς και η ηγεσία της ΕΔΑ. Έτσι, φτάσαμε στο Νοέμβρη του ’73 και την κατάληψη του Πoλυτεχνείου, που δεν ήρθε σαν “κεραυνός εν αιθρία” αλλά ήταν η κορύφωση όλης της προηγούμενης αγωνιστικής πορείας του λαϊκού και του νεολαιίστικου κινήματος.
Τα σκάνδαλα της Χούντας
Ένα επιχείρημα των σημερινών θιασωτών της Χούντας, δηλαδή της Χρυσής Αυγής και άλλων είναι ότι "οι χουντικοί πέθαναν στην ψάθα" ή ότι η Χούντα αντιμετώπισε την “φαυλοκρατία” και τη “διαφθορά του πολιτικού συστήματος”. Στην πραγματικότητα στα χρόνια της δικτατορίας έγινε ένα πραγματικό “πάρτι” υπεξαίρεσης χρημάτων, ρουσφετιών και σκανδάλων. Οι χουντικοί έφτασαν δε σε τέτοιο σημείο, που μέχρι και ο Σάββας Κωνσταντόπουλος, προπαγανδιστής της δικτατορίας, αναγκάστηκε να γράψει: "Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νεο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κ.ο.κ.)".
Τα μεγαλύτερα σκάνδαλα αφορούσαν συμβάσεις με ντόπια και ξένα μονοπώλια, όπως η σύμβαση με την εταιρεία “Litton” και η σύμβαση της Εγνατίας. Εκατομμύρια αρπάχτηκαν επίσης απ’ τους χουντικούς για την κατασκευή του “Ναού του Σωτήρος”, το περιβόητο “Τάμα του Έθνους”. Για την κατασκευή του ναού, μαζεύτηκαν περίπου 450 εκατομμύρια δραχμές, με πολλά απ’ αυτά τα χρήματα να προέρχονται από υποχρεωτικές “εισφορές” των δημοσίων υπαλλήλων. Μετά τη Χούντα, στο ταμείο βρέθηκαν περίπου 47 εκατομμύρια. Πάνω από 400 εκατομμύρια δραχμές είχαν κάνει “φτερά”... Στο Δήμο της Αθήνας, επίσης, τα σκάνδαλα της Χούντας ξεπέρασαν το 1 δισεκατομμύριο δραχμές! Η Χούντα ήταν ένα διεφθαρμένο και σάπιο καθεστώς, όπως σάπιο είναι και το εκμεταλλευτικό - καπιταλιστικό σύστημα που υπηρέτησε.
Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου
Το απόγευμα της Τετάρτης (14/11/1973) ξεκινά η κατάληψη του Πολυτεχνείου. Φτιάχνεται ο πρώτος ραδιοφωνικός πομπός, αρκετός κόσμος μαζεύεται γύρω απ’ το Πολυτεχνείο ως το βράδυ.
Την επόμενη μέρα, η Κομματική Οργάνωση Αθήνας καλεί τους εργαζόμενους και τους νέους να κατέβουν μαζικά στο Πολυτεχνείο. Από εκείνη τη στιγμή, η κατάληψη του Πολυτεχνείου καθώς ενώνεται με το εργατικό - λαϊκό κίνημα αποκτά χαρακτήρα παλλαϊκού ξεσηκωμού. Δίπλα στο σύνθημα 'Ψωμί -Παιδεία - Ελευθερία», δυνάμωναν και τα "Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ" και "Κάτω η Χούντα". Το μήνυμα ήταν πολιτικό, ανατρεπτικό, αντιιμπεριαλιστικό. Ο ρόλος του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ, παρά τις ελλείψεις που παρουσιάστηκαν, ήταν σημαντικός. Η 16η Νοέμβρη ήταν η μέρα της κορύφωσης της εξέγερσης. Οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας προχωρούν και αυτοί σε καταλήψεις. Στην Αθήνα, χιλιάδες λαού κατεβαίνουν με πυκνά και μεγάλα μπλοκ στο Πολυτεχνείο. Οι οικοδόμοι και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν τα μαχητικότερα μπλοκ. Περίπου 150.000 λαού είναι στους δρόμους. Η Αστυνομία χτυπά το λαό, χωρίς να μπορεί να διαλύσει τις διαδηλώσεις. Αργά το απόγευμα, πέφτουν οι πρώτοι νεκροί. Ξημερώματα της 17ης Νοέμβρη, τα τανκ κυκλώνουν το Πολυτεχνείο. Στις 3 το πρωί, ένα απ’ τα τανκ πέφτει πάνω στην πύλη του Πολυτεχνείου. Η θυσία δεν πήγε χαμένη: Άνοιξε ο δρόμος για την κατάρρευση της δικτατορίας. Χιλιάδες νέοι και νέες απ’ το παράδειγμα του Πολυτεχνείου διαπαιδαγωγήθηκαν με τα ιδανικά του οργανωμένου αγώνα. Τελικά τον Ιούλη του 1974, κάτω από το βάρος της κυπριακής τραγωδίας, στην οποία η Χούντα πρωτοστάτησε και την τουρκική εισβολή και κατοχή που ακολούθησε, αλλά και λόγω των αναγκών του ίδιου του συστήματος, το στρατιωτικό καθεστώς κατέρρευσε, ως αποτέλεσμα του συμβιβασμού που επήλθε ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και του αστικού πολιτικού κόσμου από τη μία και τη χουντική διακυβέρνηση από την άλλη.
Οργανωνόμαστε για την ανατροπή!
Η μορφή άσκησης της εξουσίας το 1974 άλλαξε. Η εξουσία όμως παρέμεινε στα χέρια των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλοεπιχειρηματιών. Όσες κυβερνήσεις αναδείχτηκαν από τότε υπηρετούν το κεφάλαιο και τις διεθνείς καπιταλιστικές ενώσεις, στις οποίες συμμετέχει.
Σήμερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει πάρει τη σκυτάλη στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά και της εξαπάτησης της νεολαίας. Από τη μία εμφανίζεται να τιμάει τους λαϊκούς αγώνες και από την άλλη τους συκοφαντεί και τους καταστέλλει. Από τη μία εμφανίζεται σαν τιμητής του Πολυτεχνείου ή και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και από την άλλη συμμετέχει "στα γεμάτα" στους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Προκλητικά μάλιστα τις μέρες του εορτασμού του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου ετοιμάζει φιέστες με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπ. Ομπάμα, που (και) στις μέρες του οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εξαπέλυσαν δεκάδες πολέμους και σφαγές λαών για να εξασφαλίσουν νέες αγορές και κέρδη για τα αμερικανικά μονοπώλια. Στην Ουκρανία, τη Συρία, τη Λιβύη, την Υεμένη οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ, στην ΕΕ, στη Ρωσία, στην Κίνα και άλλα καπιταλιστικά κράτη έχουν ανάψει τη φωτιά του πολέμου, ενώ εύφλεκτα υλικά συγκεντρώνονται και στο Αιγαίο. Οι κόντρες μεταξύ των ιμπεριαλιστών και των αστικών τάξεων κάθε χώρας για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στις αγορές της περιοχής, στα πετρέλαια, το φυσικό αέρια και τους ενεργειακούς δρόμους μπορούν να οδηγήσουν σε γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Την όξυνση αυτών των ανταγωνισμών σηματοδοτούν η ενισχυμένη παρουσία της φονικής μηχανής του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, οι διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, αλλά και η επικίνδυνη πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Από τη μία μπλέκει και το λαό στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια στην περιοχή και από την άλλη καλλιεργεί τον εφησυχασμό, ότι "δεν τρέχει τίποτα", "το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι σύμμαχοί μας και μας προστατεύουν".
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, οι καπιταλιστές ποτέ δεν λογάριασαν την προστασία του λαού. Μετράνε μόνο τα κέρδη τους, τους τζίρους και τα συμφέροντά τους. Στέλνουν τους λαούς να χύσουν το αίμα τους για ξένα προς τις ανάγκες τους συμφέροντα.
Δεν θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια των εκμεταλλευτών! Παλεύουμε με τη δική μας σημαία, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας. Κοινός αντίπαλος των λαών είναι ο καπιταλισμός, κοινή ανάγκη των λαών η ανατροπή του σάπιου συστήματος σε κάθε χώρα!
Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει!
Ο λαός, η νεολαία, όταν είμαστε οργανωμένοι και ενωμένοι, όταν ξέρουμε γιατί παλεύουμε, μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία. Μπορούμε να αποκτήσουμε τεράστια δύναμη όταν απορρίψουμε τις λογικές διαχείρισης του σημερινού σάπιου συστήματος, τις κυβερνήσεις της μιας ή της άλλης πολιτικής δύναμης, που τάχα θα μας λύσουν το πρόβλημα. Βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο: την εξουσία του κεφαλαίου, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Σήμερα έχουμε περισσότερες αποδείξεις. “Σωτήρες” και “εύκολες λύσεις” δεν υπάρχουν. Παίρνουμε τη ζωή μας στα δικά μας χέρια. Συμβάλλουμε αποφασιστικά με τη συμμετοχή και την πάλη μας στην αγωνιστική ανασυγκρότηση του κινήματος, μαζικοποιώντας τα σωματεία και τις Επιτροπές Αγώνα στους χώρους δουλειάς, δυναμώνοντας τις επιτροπές και τα συμβούλια στην επαγγελματική εκπαίδευση, συγκροτώντας Επιτροπές Ανέργων, στα σωματεία και στις λαϊκές γειτονιές, δυναμώνοντας τους Φοιτητικούς και Σπουδαστικούς Συλλόγους, κόντρα στον εκφυλισμό, δυναμώνοντας την αγωνιστική συλλογική δραστηριότητα μέσα στα σχολεία, με μαθητικά συμβούλια οργανωτές, κυψέλες του αγώνα, ενισχύοντας σε κάθε χώρο τον αγώνα διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών μας σε μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα. Παλεύουμε για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς φασισμό, κρίσεις, πολέμους και προσφυγιά.
Συνεχίζουμε την πάλη για ανατρέψουμε τη δικτατορία των μονοπωλίων, για να κατακτήσει ο λαός την εξουσία και να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει!
Είμαστε αισιόδοξοι: Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας νέων εξεγέρσεων και κοινωνικών επαναστάσεων, που θα οδηγήσουν ξανά την ανθρωπότητα στην πρόοδο! Η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ο σοσιαλισμός, είναι το μέλλον!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου