Μια αναδρομή σε σημαντικούς σταθμούς της δράσης του ΠΑΜΕ από την ίδρυσή του το 1999 μέχρι σήμερα

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

17 χρόνια πρωτοπόρας αγωνιστικής δράσης για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης

Μια αναδρομή σε σημαντικούς σταθμούς της δράσης του ΠΑΜΕ από την ίδρυσή του το 1999 μέχρι σήμερα

Από την κινητοποίηση στο Ναύπλιο το 2003

Τα 17 χρόνια της πρωτοπόρας αγωνιστικής δράσης του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, του ΠΑΜΕ, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, δικαιώνουν απόλυτα την επιλογή για τη δημιουργία του το 1999.

Το ΠΑΜΕ, το μέτωπο οργανώσεων της εργατικής τάξης, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Συνδικάτων, Επιτροπών Αγώνα και εκλεγμένων συνδικαλιστών, που παλεύουν συντονισμένα με πλαίσιο στόχων πάλης που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, με γραμμή σύγκρουσης με τη μεγαλοεργοδοσία, τις κυβερνήσεις, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, κατοχυρώθηκε στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις ως ο πραγματικός υπερασπιστής των εργαζομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Με αυτήν ακριβώς τη γραμμή πάλης, με τους αγώνες του και την πολύμορφη δράση για όλα τα προβλήματα των εργαζομένων, το ΠΑΜΕ προστάτεψε ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης και του κινήματός της από το δηλητήριο της ταξικής συνεργασίας, από τον εγκλωβισμό στις αστικές κυβερνητικές εναλλαγές, κράτησε αξιόμαχο και ετοιμοπόλεμο ένα σημαντικό κομμάτι του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο μπορεί και καλείται να αποτελέσει την ατμομηχανή για την ανασύνταξή του.

Ορισμένους σημαντικούς σταθμούς αυτής της 17χρονης δράσης παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», χωρίς βέβαια να είναι δυνατόν να αποτυπωθούν σε αυτό το 2σέλιδο ούτε επιγραμματικά οι μάχες που έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, από τις πανελλαδικές απεργίες μέχρι τις μάχες μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, από την πλούσια διεθνιστική δράση μέχρι τις πολύμορφες πρωτοβουλίες του για την εργαζόμενη νεολαία, τις γυναίκες, τους μετανάστες, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό κ.ο.κ.

Από τα μαζικά συλλαλητήρια ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Ιράκ

Μια αρκετά πιο αναλυτική παρουσίαση, τέτοιων σημαντικών σταθμών, αλλά και κομβικής σημασίας πτυχών από την πολύπλευρη δράση του ΠΑΜΕ, θα γίνει στην έκθεση ταμπλό, η οποία θα λειτουργεί στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, κατά τη διάρκεια της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψη, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και κατατοπιστικά συνοδευτικά κείμενα.

Η ιδρυτική πανελλαδική σύσκεψη

Το ΠΑΜΕ γεννήθηκε στις 3 Απρίλη 1999. Η ιδρυτική πανελλαδική σύσκεψη έγινε, όπως και η τωρινή, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με τη συμμετοχή 1.500 εκλεγμένων συνδικαλιστών από πρωτοβάθμιες, δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις όλης της χώρας. Τριακόσιες από αυτές συμμετείχαν στη σύσκεψη με αποφάσεις των οργάνων τους.

Της συγκρότησης του ΠΑΜΕ προηγήθηκε μια πλατιά, τρίμηνη εξόρμηση σε χιλιάδες τόπους δουλειάς όλης της χώρας, όπου συζητήθηκαν οι βασικές αρχές πάνω στις οποίες θα στηριζόταν. Στην οργάνωση αυτής της δουλειάς πρωτοστάτησε η Επιτροπή Ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος, που συγκροτήθηκε το Γενάρη του 1999 από συνδικαλιστές διαφόρων κλάδων. Στις εισηγήσεις και τις αποφάσεις της ιδρυτικής σύσκεψης αναλυόταν η ανάγκη να ανασυγκροτηθεί και να αναζωογονηθεί το συνδικαλιστικό κίνημα σε ταξική κατεύθυνση, σε αντιπαράθεση με τις λογικές της «κοινωνικής συναίνεσης» και με όσους στηρίζουν τη γραμμή της ενσωμάτωσης του κινήματος στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου.

Από την απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας στις 29 Μάρτη 2007

Στις 15 Απρίλη 1999, το πρώτο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ είχε αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα, συμμετέχοντας και πρωτοστατώντας στις τότε κινητοποιήσεις ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟική επέμβαση στην τότε Γιουγκοσλαβία.

Το 2000, το ΠΑΜΕ γίνεται μέλος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας.

2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, ελληνική προεδρία στην ΕΕ και πόλεμος στο Ιράκ

Στις 6 Απρίλη 2002, έγινε η 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ με τη συμμετοχή 2.000 αντιπροσώπων συνδικαλιστών από όλη την Ελλάδα και αντιπροσωπειών συνδικαλιστικών οργανώσεων. Οι εργασίες ήταν βήμα περαιτέρω ενίσχυσης της ενιαίας αντίληψης για το τι είναι το ΠΑΜΕ, τι επιδιώκει, πώς παλεύει, μα πάνω από όλα πώς οι δυνάμεις του θα συμβάλουν στην ενίσχυση του ταξικού πόλου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, με ποιους τρόπους θα προωθήσουν την οργάνωση της εργατικής τάξης.

Στις 24 Γενάρη 2003, στο Ναύπλιο, εκεί όπου διεξαγόταν το άτυπο συμβούλιο των υπουργών Εργασίας της ΕΕ (στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας στη λυκοσυμμαχία), το ΠΑΜΕ και η κίνηση «Δράση Θεσσαλονίκη 2003» πραγματοποίησαν ένα μεγάλο συλλαλητήριο, παρά την πολύωρη καταρρακτώδη βροχή. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, στην Αθήνα, 300 εργαζόμενοι πραγματοποίησαν κατάληψη στο υπουργείο Εργασίας κρεμώντας ένα μεγάλο πανό με το σύνθημα «ΣΤΟΠ στην Ευρωπαϊκή Ενωση, 7ωρο - 35ωρο - 5ήμερο». Το ΠΑΜΕ πρωτοστάτησε σε όλες τις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στο εξάμηνο της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ.

Από την απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας στις 17 Δεκέμβρη 2009

Στις 21 Μάρτη 2003, γίνεται 24ωρη απεργία ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ. Το σύνθημα για την απεργία έδωσε το ΠΑΜΕ, καθώς η ΓΣΕΕ αρκέστηκε σε μια 4ωρη στάση εργασίας. Δέκα Ομοσπονδίες και 25 Εργατικά Κέντρα, καθώς και μεγάλος αριθμός πρωτοβάθμιων σωματείων παίρνουν αποφάσεις συμμετοχής στην απεργία.

Ανεβαίνει ακόμα ψηλότερα ο πήχης των καθηκόντων και των στόχων

Στις 7 Μάρτη του 2005, συγκροτείται η Γραμματεία Γυναικών με καθήκον, μεταξύ άλλων, να προσανατολίσει τη σημαντική δουλειά των συνδικάτων στο συγκεκριμένο τμήμα της εργατικής τάξης.

Στις 17 Μάρτη 2005, πραγματοποιείται πανελλαδική απεργία, με το ΠΑΜΕ να οργανώνει απεργιακές συγκεντρώσεις σε 57 πόλεις. Οι εργαζόμενοι που συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις καταδίκασαν την αντεργατική στρατηγική της ΕΕ και του μεγάλου κεφαλαίου, διαμήνυσαν την αντίθεσή τους στην πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της ακρίβειας. Τη μέρα εκείνη λίγο μετά τις 7 το πρωί, με μια συντονισμένη κίνηση, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι απέκλεισαν την πύλη του υπουργείου Εμπορίου στην πλατεία Κάνιγγος και στόλισαν το κέντρο της Αθήνας μ' ένα τεράστιο πανό στην πρόσοψη του κτιρίου: «Κάτω τα χέρια από την Κυριακή αργία. Οχι επέκταση ωραρίου. 35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο. ΠΑΜΕ». Για πάνω από τέσσερις ώρες, το υπουργείο της ακρίβειας, της απελευθέρωσης του ωραρίου, της ασύδοτης αγοράς, το υπουργείο που επεξεργάζεται για λογαριασμό της κυβέρνησης και του εμπορικού κεφαλαίου την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, τελούσε υπό συμβολική κατάληψη από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Eurokinissi

Κινητοποίηση στα διόδια το 2011 από ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ, ΜΑΣ

Στις 29 Μάρτη 2007, γίνεται μια μεγάλη πετυχημένη απεργία. Χιλιάδες εργάτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των ταξικών συνδικάτων και του ΠΑΜΕ δίνοντας τη μάχη για τις νέες κλαδικές συμβάσεις εργασίας. Την απεργία αποφάσισαν οκτώ Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα, δεκατρία Εργατικά Κέντρα και εκατοντάδες σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Εκείνη τη μέρα πραγματοποιήθηκαν απεργιακές συγκεντρώσεις σε 53 πόλεις.

Στις 16 και 17 Ιούνη 2007 γίνεται η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με τη συμμετοχή 625 συνδικαλιστών που αναδείχθηκαν από δεκάδες κλαδικές και τοπικές συνδιασκέψεις σε όλη τη χώρα. Τη Συνδιάσκεψη παρακολούθησαν, επίσης, πολλές συνδικαλιστικές αντιπροσωπείες από άλλες χώρες.

Στις εργασίες της, από τη μια, αναδείχθηκε ο πρωτοπόρος ρόλος του ΠΑΜΕ στην οργάνωση της εργατικής τάξης και, από την άλλη, εντοπίστηκαν αδυναμίες και καθυστερήσεις στη μέχρι τότε δράση του, ενώ μπήκε ακόμα πιο ψηλά ο πήχης των καθηκόντων και των στόχων.

Αναδεικνύεται ολοκάθαρα η ανειρήνευτη αντίθεση των δύο γραμμών στο εργατικό κίνημα

Στις 17 Δεκέμβρη 2009, πραγματοποιείται μια απεργία που άνοιξε νέους δρόμους προς την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, δημιούργησε μεγαλύτερες απαιτήσεις. Εκείνη τη μέρα αναδείχθηκε ολοκάθαρα η ανειρήνευτη αντίθεση των δύο γραμμών στο εργατικό κίνημα. Από τη μια μεριά οι ταξικές δυνάμεις, πολλές Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, δεκάδες συνδικάτα, πρωτοβάθμια σωματεία, νομαρχιακές επιτροπές της ΑΔΕΔΥ, ΕΛΜΕ, που αποφάσισαν απεργία και οργάνωσαν τη συμμετοχή των εργαζομένων σ' αυτήν, κόντρα στην έφοδο καπιταλιστών - κυβέρνησης - ΝΔ - ΕΕ στα εργασιακά, ασφαλιστικά, μισθολογικά και άλλα δικαιώματα. Από την άλλη, η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ, σε ορισμένες περιπτώσεις και η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΡΙΖΑ) καλούσαν τους εργαζόμενους να γίνουν απεργοσπάστες. Η ΓΣΕΕ, μία μέρα πριν από την απεργία, αυτοανακηρύχθηκε ο μεγαλύτερος απεργοσπάστης, θέτοντας ζήτημα νομιμότητας της απεργίας, προλαβαίνοντας ακόμη και αυτή την αστική Δικαιοσύνη, στην οποία προσέφυγαν εργοδοτικές οργανώσεις για να χτυπήσουν την απεργία ως παράνομη.

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα στη 48ωρη απεργία τον Οκτώβρη του 2011

Στον απόηχο αυτής της μεγάλης απεργίας, γίνεται στις 19 Δεκέμβρη 2009 η Παναθηναϊκή Συνδιάσκεψη. Στις εργασίες αποτυπώθηκε ως κοινή πεποίθηση αυτό που και εισηγητικά διατυπώθηκε για την απεργία: «Είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη για το ταξικό κίνημα, ποιοτικό βήμα χειραφέτησης και απεγκλωβισμού εργατικών δυνάμεων από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό», απεργία - ορόσημο που «ανοίγει το δρόμο για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος».

Η εισήγηση επισήμανε την ανάγκη να δυναμώσει η δουλειά για την ισχυροποίηση των κλαδικών σωματείων και τη δημιουργία νέων, η οργάνωση των εργαζομένων να γίνεται σε ενιαία σωματεία, ανεξάρτητα από ειδικότητα, εργασιακές σχέσεις.

Σημαντικές πρωτοβουλίες για την κοινωνική συμμαχία

Στις 8 Σεπτέμβρη του 2010, γίνεται στην Αθήνα ένα μεγάλο βήμα στην κοινή δράση και το συντονισμό εργατοϋπαλλήλων, αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίας αγροτιάς, αγωνιζόμενων γυναικών και σπουδάζουσας νεολαίας, ενάντια στην αντιλαϊκή λαίλαπα, στο κοινό μέτωπο κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, με την κοινή σύσκεψη των Γραμματειών του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ. Μια πρωτοβουλία μεγάλης σημασίας όχι μόνο για να υπάρξει ισχυρή αντίσταση στις συνέπειες της κρίσης, αλλά και για να πέσουν τα φύτρα της κοινωνικής συμμαχίας, που είναι η βασική προϋπόθεση για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων.

Τα εργατικά τουρνουά ποδοσφαίρου έχουν καθιερωθεί ως μια σημαντική πτυχή της πολύμορφης δράσης που αναπτύσσει το ΠΑΜΕ

Στις 14 Γενάρη 2011, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ, το ΜΑΣ «κατάργησαν» το χαράτσι σε 21 σταθμούς διοδίων σε όλη τη χώρα. Στην Αττική, στη Β. Ελλάδα, στη Στ. Ελλάδα, στη Θεσσαλία, στην Πελοπόννησο άνοιξαν για πολλές ώρες τα διόδια, κανείς απ' τους διερχόμενους οδηγούς δεν πλήρωσε, καταργώντας το χαράτσι στην πράξη.

Στις 19 και 20 Οκτώβρη 2011, σε συνέχεια προηγούμενων απεργιακών μαχών, πραγματοποιείται 48ωρη γενική πανελλαδική πανεργατική απεργία. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ και τις δύο μέρες είναι μαζικότατες. Τη δεύτερη μέρα προβοκάτορες κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών εξαπέλυσαν δολοφονική επίθεση προσπαθώντας, χωρίς να το πετύχουν, να διαλύσουν τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ. Η αποπνικτική ατμόσφαιρα που προκάλεσε η ρίψη καπνογόνων και η χρήση πυροσβεστήρων από τους προβοκάτορες κατά των διαδηλωτών είχαν αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο του Δημήτρη Κοτζαρίδη, γραμματέα του Παραρτήματος Βύρωνα του Συνδικάτου Οικοδόμων.

Στις 12 Φλεβάρη 2012, το ΠΑΜΕ γίνεται πρωταγωνιστής μιας μεγαλειώδους κινητοποίησης με αιτήματα την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, την αποδέσμευση από την ΕΕ με μονομερή διαγραφή του χρέους. Για να αξιοποιείται ο πλούτος της χώρας και να δίνει ευημερία στο λαό. Η συγκέντρωση που έγινε στην Ομόνοια ήταν τόσο μεγάλη ώστε όταν ξεκίνησε η διαδήλωση «έσπασε» αναγκαστικά σε δύο κομμάτια. Το ένα ανέβηκε τη Σταδίου και το άλλο την Πανεπιστημίου.

Μαζική απάντηση έδωσαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην υπογραφή του 3ου μνημονίου το καλοκαίρι του 2015

Στις 20 Φλεβάρη 2013, έγιναν μεγάλα κοινά απεργιακά συλλαλητήρια, εργαζομένων, φτωχής αγροτιάς, αυτοαπασχολούμενων, νεολαίας και γυναικών των λαϊκών στρωμάτων σε όλη τη χώρα. Το ΠΑΜΕ οργάνωσε μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες σε πάνω από 70 πόλεις της χώρας. Φτωχοί αγρότες με τους συλλόγους και τα τρακτέρ τους διαδήλωσαν σε πολλά αστικά κέντρα, ενώ σε άλλες περιπτώσεις οι εργάτες ολοκλήρωναν τις απεργιακές διαδηλώσεις και συγκροτημένα μετέβαιναν στα πλησιέστερα αγροτικά μπλόκα.

Την 1η Νοέμβρη 2013 ξεκίνησε τις μεταδόσεις του το διαδικτυακό ραδιόφωνο του ΠΑΜΕ, που ήρθε να απαντήσει στον αποκλεισμό της δράσης των ταξικών δυνάμεων από τα αστικά ΜΜΕ, στη διαστρέβλωση και συκοφάντηση των αιτημάτων και των παρεμβάσεων στους χώρους δουλειάς.

Ενάντια στο 3ο μνημόνιο, στη «συναίνεση» και το νόμο - λαιμητόμο

Το καλοκαίρι του 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ετοιμάζει και ψηφίζει μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι το 3ο μνημόνιο. Την περίοδο εκείνη, όταν οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού «παραθέριζαν», πραγματοποιούνται δεκάδες συλλαλητήρια, με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Κινητοποιήσεις στον ΣΕΒ, στο υπουργείο Εργασίας, στους χώρους δουλειάς, καταλήψεις σε κυβερνητικά κτίρια. Ταυτόχρονα, πολύμορφη και καθημερινή είναι η δράση των συνδικάτων με απεργίες και κινητοποιήσεις ενάντια στην απληρωσιά, στις απολύσεις και τη συνεχή επίθεση της εργοδοσίας. Κυβέρνηση και εργοδοσία απαντούν με κλιμάκωση της επίθεσης και του αυταρχισμού.

Στις 12 και 13 Φλεβάρη 2016, «βούιξε» η Αθήνα από τα συνθήματα εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων και νεολαίας, στις μεγάλες εργατικές - λαϊκές διαδηλώσεις που συγκρότησαν στο Σύνταγμα τα μπλόκα των αγροτών και τα εργατικά συνδικάτα της Αττικής, μαζί με άλλους φορείς του κινήματος. Το μήνυμα κοινό: «Πάρτε πίσω το νόμο - λαιμητόμο, δεν παζαρεύουμε τη ζωή μας».

Το φθινόπωρο του 2016, το ΠΑΜΕ στήριξε την πρωτοβουλία Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και σωματείων να καταθέσουν το δικό τους σχέδιο νόμου για τις Συλλογικές Συμβάσεις, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης. Πάνω από 500 συνδικαλιστικές οργανώσεις στήριξαν πανελλαδικά την πρωτοβουλία, η οποία κορυφώθηκε με συλλαλητήρια σε αρκετές πόλεις στις 17/10 και κατάθεση της πρότασης νόμου στη Βουλή.

Από την ιδρυτική διάσκεψη του ΠΑΜΕ, το 1999